Seeker Bow: Τα μυστικά της Αθήνας... Αναφιώτικα ή όπως το ονομάσαμε εμείς το Αιγαίο της Αθήνας

Αναφιώτικα, από τα πιο όμορφα μυστικά της Αθήνας

Αναφιώτικα, θα μπορούσαμε να πούμε στην
κεντρική πλατεία.

Η ομάδα του Seeker Bow εξόρμησε αυτή την φορά και μοιράζεται μαζί σας μία βόλτα σε ένα "μυστικό" που πολλοί και από τους ίδιους τους Αθηναίους δεν το γνωρίζουν, τα Αναφιώτικα βρίσκονται ακριβώς κάτω από τον Ιερό Βράχο και σε ταξιδεύουν μέσα από τα στενά σοκάκια και τα ανηφορικά καλντερίμια τους μέσα στο Αιγαίο και τα τοπία των Κυκλάδων, και όλα αυτά μόλις 10 λεπτά από την πλατεία στο Μοναστηράκι και 5 λεπτά από τους πολύβουους και γεμάτο τουρίστες δρόμους της Πλάκας.

Αναφιώτικα Τοίχος με εντυπωσιακά
χρώματα, σαν εικαστική σύνθεση

Ξεκινώντας λοιπόν και εμείς από τον σταθμό στο Μοναστηράκι αφήνουμε σιγά - σιγά πίσω μας τον κόσμο
και το βουητό της πόλης, παίρνοντας τον ανηφορικό δρόμο που σε ανεβάζει στην ακρόπολη. Τα νεοκλασικά διαδέχονται το ένα το άλλο και όσο ανεβαίνουμε τα δέντρα παίρνουν την θέση των σπιτιών, μέχρι που φτάνουμε στον πλακόστρωτο δρόμο που πηγαίνοντας δεξιά σε βγάζει στον Άρειο Πάγο, στην είσοδο της Ακρόπολης και πιο πέρα στο Ηρώδειο. Εμείς όμως πηγαίνουμε αριστερά, ακολουθώντας τον δρόμο προς την Πλάκα. Σε λίγα λεπτά περνάμε μπροστά από το Βυζαντινό εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που είναι πραγματικά ένα υπέροχο κόσμημα με την όμορφη αρχιτεκτονική του και τις μικρές διαστάσεις του. Αριστερά μας καθώς προχωράμε στην οδό Θεωρίας τα νεοκλασικά διαδέχονται το ένα το άλλο και δεξιά δεν υπάρχουν σπίτια μιας που είναι ο αρχαιολογικός χώρος του Ιερού Βράχου. Μόλις 50 μέτρα μετά το εκκλησάκι ο δρόμος έχει μια διχάλα και για να φτάσουμε στα Αναφιώτικα παίρνουμε την δεξιά οδό που ανηφορίζει απότομα.

Μέσα στα στενά της περιοχής
με τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
στο βάθος

Ανεβαίνοντας μόνο λίγα μέτρα το τοπίο αλλάζει απότομα, η Ακρόπολη και τα τείχη της είναι σχεδόν πάνω από το πρόσωπο μας και από την άλλη μεριά ξαφνικά φαίνεται όλη η Αθήνα, απλώνεται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι και μόλις συνηθίζεις το τοπίο επιτέλους κοιτάς και τα πιο κοντινά σπίτια που δεν είναι πολυκατοικίες, ούτε νεοκλασικά, αλλά είναι λευκά, ασβεστωμένα με παχύ στρώμα ασβέστη και μικρά, μα που ήρθαμε αναρωτιόμαστε, εδώ είναι λες και βρισκόμαστε στις Κυκλάδες, αν είχε και θάλασσα από κάτω μας σίγουρα θα ήταν το μέρος σαν ένας οικισμός που προβάλλει μέσα από το Αιγαίο, ακόμα και η Ακρόπολη από πάνω μας φαίνεται σαν να είναι ένας μεγάλος Κυκλαδίτικος άγονος βράχος που μας αγκαλιάζει.

Μικρά σκαλάκια κατεβαίνουν προς τα κάτω, τα σπίτια σχεδόν ενωμένα, έτσι και εμείς προχωράμε και χανόμαστε μέσα τους, κατεβαίνουμε, ανεβαίνουμε και συνέχεια σταματάμε για να βγάλουμε φωτογραφίες, η ομορφιά γύρω μας είναι συγκλονιστική. Μέχρι που φτάνουμε σε ένα άνοιγμα, σε μια μικρή πλατεία που είναι γεμάτη λουλούδια, με μυρωδιά βασιλικού και τριαντάφυλλου μαζί να έρχεται και εισέρχεται μέσα μας, αποσβολωμένοι δεν πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μόνο 10 με 15 λεπτά από το κέντρο της πόλης. Και εκεί όπως κοιτάμε και θαυμάζουμε το Αιγαίο της Αθήνας, βλέπουμε μια μικρή πινακίδα με κόκκινα γράμματα γραμμένα με μπογιά να γράφουν "Προς Ακρόπολη"... Τι υπέροχα μυστικά έχει μια μεγαλούπολη με τόση μεγάλη ιστορία, που αλλού στον κόσμο όλα είναι τόσο κοντά? μόνο λίγα "βήματα" το ένα από το άλλο.

Αναφιώτικα

Συνεχίζουμε την βόλτα μας μετά από λίγο, σταματώντας σε κάθε χρωματισμένο παράθυρο, σε κάθε δέντρο που ξεπροβάλει, σε κάθε σκαλοπάτι που μας προχωράει σε αυτό τον μικρό παράδεισο. Κατηφορίζοντας βρίσκουμε και δυο παππούδες να κάθονται σε ένα παγκάκι και να πίνουν τον καφέ του ατενίζοντας αντί για την μπλε θάλασσα την οικιστική θάλασσα της Αθήνας και καθισμένοι κοντά τους πιάνουμε την κουβέντα μαθαίνοντας την ιστορία αυτής της μικρής γωνιάς.

"Ξέρετε παιδιά, τα σπίτια μας κτίστηκαν εδώ από μάστορες που είχαν έρθει για την ανοικοδόμηση της πόλης όταν έγινε πρωτεύουσα της σύγχρονης Ελλάδας, το 1834. Ήταν μαστόροι από την Ανάφη και θέλανε να θυμόνται τον τόπο τους, για αυτό και κτίστηκαν σε νησιώτικο στυλ, για αυτό και τα λέμε Αναφιώτικα. Μέχρι και το 1950 ήταν τα σπίτια πολλά περισσότερα από σήμερα, αλλά η αρχαιολογική υπηρεσία, ήθελε να κάνει ανασκαφές και τα πιο πολλά τα κατεδάφισε... μόνο 45 μείναν και αντέχουν στον χρόνο. Ευτυχώς πια τα λίγα που μείναν είναι διατηρητέα..." και συνέχισε λέγοντας μας "έχουμε προβλήματα παιδιά μου, εδώ είμαστε σαν τουριστική ατραξιόν, απλώνουμε ρούχα και να και μια φωτογραφική ξεπροβάλει, ασβεστώνουμε τις αυλές να και ένα γκρουπ έρχεται και μας χαζεύει... δεν μπορούμε να μείνουμε λίγο μόνοι μας αλλά δεν βαριέσαι, ακούγοντας κάθε πρωινό και κάθε σούρουπο την έπαρση και το κατέβασμα της σημαίας από το άγημα πάνω στην Ακρόπολη μια συγκίνηση μας πιάνει, ένα ρίγος και είναι αυτό υπέροχο συναίσθημα..."

Ασβέστης και αρώματα μέσα
στα Αναφιώτικα

Τους ευχαριστήσαμε γιατί δεν θέλαμε να τους κουράσουμε σαν τουρίστες που ήμαστε άλλο και συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε. Τα νησιώτικα σπίτια χάθηκαν και την θέση τους πήραν τα νεοκλασικά πάλι, δύο βήματα και είμαστε πια στην Πλάκα. Αφήνοντας πίσω μας ένα υπέροχο και συνάμα ιδιαίτερα όμορφο που ο χρόνος νιώθεις ότι το έχει παγώσει σημείο της Αθήνας.

Seeker Bow Team

Το φωτογραφικό υλικό και το κείμενο μπορείτε να το μοιραστείτε για χρήση στο internet αναφέροντας την πηγή. Για οποιαδήποτε άλλη χρήση επικοινωνήστε μαζί μας στο mail: seekerbow@gmail.com.