Εσείς γνωρίζετε ποιο είναι το πιο ιστορικό σχολείο του Ελληνισμού? - Οδοιπορικό στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή.

Σήμερα θα κάνουμε μία βουτιά στην ιστορία, μια ιστορία άγνωστη για πολλούς. Ένα ταξίδι που θα μας θυμίσει από που ερχόμαστε και που θέλουμε να πάμε. Για αυτό και θα ακολουθήσουμε τα χνάρια του πιο αρχαίου εν λειτουργία διδακτηρίου του έθνους μας.

Το εντυπωσιακό κτήριο της Σχολής 

Σύντομη Ιστορική Αναδρομή

Η Είσοδος της Σχολής

Το πλήρες όνομα του είναι Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή και βρίσκεται πολύ κοντά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στην περιοχή του Φαναρίου της Κωνσταντινούπολης. Το κτήριο όπου σήμερα στεγάζεται κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Δημάδη στα τέλη του 19ου αιώνα (1881-1883), κτήριο επιβλητικό που δεσπόζει στην κορυφή του πέμπτου λόφου της Πόλης, από ψηλά το κτήριο έχει το σχήμα του αετού, τόσο εντυπωσιάζει ο όγκος του σχολείου που οι ντόπιοι το ονομάζουν Κόκκινο Κάστρο (εξαιτίας του χρώματος του).

Αποτελεί το πιο πρώτο και αρχαιότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ευρώπης, την πρώτη
ακαδημία, το πρώτο πανεπιστήμιο, το πρώτο σύγχρονο σχολείο του έθνους μας, με ιστορική πορεία που ανέρχεται σε πάνω από 560 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Οι περίοδοι που το σχολείο παρέμεινε κλειστό όλες αυτές τις εκατονταετίες είναι 4 έτη κατά την διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης του 1821.
 Η ίδρυση του πραγματοποιήθηκε το 1454 (μετά την άλωση της Πόλης) από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο ο οποίος ανέθεσε την ανασυγκρότηση της διαλυμένης από το 1204 "Πατριαρχικής Ακαδημίας" στον φιλόσοφο Ματθαίο Καμαριώτη. Όλα αυτά τα χρόνια από την σχολή, έχουν εκπαιδευτεί εξαίρετοι επιστήμονες, πολιτικοί, ιερωμένοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει και διαπρέπουν σε όλο το φάσμα του Ελληνισμού.
Η σχολή σήμερα λειτουργεί σαν οχτατάξιο γυμνάσιο και λύκειο, ενώ αποτελεί ιδιωτικό και μειονοτικό σχολείο όπου ελέγχεται από το υπουργείο παιδείας της Τουρκίας,

Για να μάθετε περισσότερα από την πλούσια ιστορία της Σχολής μπορείτε να δείτε τους παρακάτω ιστότοπους:
Σύλογος Μεγαλοσχολιτών
Φίλοι της Μεγάλης του Γένους Σχολής

Επισκέπτες της Ζωντανής Ιστορίας - Ένα οπτικό και γραπτό ταξίδι

Η ιδιαίτερη τοιχοποιία του Σχολείου

Η πρώτη φορά που επισκεφθήκαμε την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή ήταν πριν από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 2003 για να αποτυπώσουμε την ομορφιά της σε εικόνες με σκοπό της έκδοσης ενός πολυτελούς λευκώματος με τίτλο "Κωνσταντίνου Πόλις". Ο χρόνος που είχαμε ήταν ελάχιστος για την παραμονή μας στην σχολή, αλλά οι εικόνες της μεγάλης αίθουσας, και της εντυπωσιακής εισόδου έμειναν χαραγμένα στην μνήμη μας. Είναι ένας χώρος που θέλεις να ξαναβρεθείς κοντά του κάποια στιγμή στο μέλλον.

Παίζοντας στο καινούργιο μικρό γήπεδο

Αυτή η ευκαιρία μας δόθηκε πρόσφατα με την δημιουργία ενός επετειακού ημερολογίου για τα 560 χρόνια λειτουργίας της σχολής και αυτή την φορά ο χρόνος ήταν περισσότερος και μπορώ να πω αρκετός για να κατανοήσουμε την σημασία που έχει αυτό το μέρος για όλο τον Ελληνισμό. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν...


Πλησιάζοντας το κτήριο μέσα από τα σοκάκια που βρίσκονται σιμά στο οικουμενικό πατριαρχείο το κτήριο εμφανίζεται επιβλητικό και συνάμα

Άποψη από την είσοδο στο κτήριο της Σχολής

εντυπωσιακό. Ανεβαίνουμε στον πέμπτο λόφο της πόλης και ο όγκος του αρχίζει και ξεχωρίζει από οτιδήποτε βρίσκεται κοντά του. Φτάνοντας στην κεντρική είσοδο και περνώντας το κατώφλι της βαριάς σιδερένιας πόρτας, σκαλοπάτια ανηφορίζουν δεξιά και αριστερά μας, όποια και να διαλέξουμε θα μας βγάλουν στην κεντρική αυλή του σχολείου που μας αφήνει να θαυμάσουμε το κεντρικό κτήριο που υψώνεται μπροστά μας. Με την τελευταία ανακαίνιση στα δεξιά της αυλής έχει φτιαχτεί ένα μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου όπου τα παιδιά παίζουν

Με θέα τον Κεράτιο από την Κεντρική Είσοδο

έχοντας θέα τον Κεράτιο κόλπο και το Γαλατά. Ακούς τις όμορφες φωνές τους την ώρα του παιχνιδιού και κοιτώντας τα πρόσωπα τους θαυμάζεις την αγάπη και την ομόνοια που έχουν. Εδώ ισχύει το όλοι είναι σαν ένας.

Η πόρτα που βρίσκεται στο επίπεδο της αυλής σε βάζει στον εσωτερικό χώρο του σχολείου αλλά δεν αποτελεί την κεντρική είσοδο του, μέσα από αυτή την πόρτα υπάρχει το εστιατόριο όπου το μεσημέρι όλοι μαζεύονται και τρώνε μαζί, η ανακαινισμένη αρχειοθήκη με υπέροχα βιβλία καθώς και βοηθητικοί χώροι, χώροι διδασκαλίας σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχουν. Δίπλα από την πόρτα αυτή μαρμάρινα σκαλοπάτια σε οδηγούν στην κεντρική είσοδο... στο σχολειό αυτό όλο ανεβαίνεις κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Μέσα σε αίθουσα διδασκαλίας.
Προσέξτε την αμφιθεατρική
δομή της αίθουσας.

    

Ώρα διαλείμματος - Τα θρανία
γεμάτα με τσάντες περιμένοντας
πίσω τους μαθητές.
Το φως σε όλες τις αίθουσες είναι
άπλετο.

Η κεντρική είσοδος σε βάζει στον κυρίως χώρο που εντυπωσιάζει με τον διάκοσμο αλλά και την αύρα που εκπέμπει. Πάλι πίσω στο χρόνο γυρνάμε, ζωντανοί χρονοταξιδιώτες με κατάληξη σε μέρη υπέροχα. Δεξιά το γραφείο του διευθυντή, αριστερά του υποδιευθυντή και στο βάθος των καθηγητών. Είναι εντυπωσιακό πόσο λειτουργικό είναι ένα κτήριο που έχει κτιστεί πριν 140 χρόνια, δεξιά και αριστερά φεύγουν οι κυρίως διάδρομοι και από αυτούς ξεκινάνε

σκάλες για τα ανώτερα πατώματα...

   Άλλα τρία πατώματα υπάρχουν μέχρι τον τρούλο...

Σε αυτό το επίπεδο ξεχωρίζουμε αμέσως τις αίθουσες διδασκαλίας, τα υπέροχα γνωμικά που ο αρχιτέκτονας τοποθέτησε στο πάτωμα "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" αναφέρει το ένα και το άλλο "ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ", καθώς και ο υπέροχος διάκοσμος που αν και είναι "βαρύς" δεν κουράζει το μάτι.

Η αίθουσα διδασκαλίας του μαθήματος της Χημείας

Η κάθε διδακτική αίθουσα σε αυτό το Σχολείο έχει μεγάλη ιστορία, φαίνεται από τις πόρτες που έχουν το χαρακτηριστικό ματάκι για να βλέπει ο διευθυντής μέσα την ώρα του μαθήματος, από τις καρέκλες και τα θρανία που έχουν περάσει παιδιά και παιδιά, από την κιμωλία που έχει γραφτεί στον πίνακα, από τα εξαρτήματα και τα βοηθήματα που υπάρχουν σε αίθουσες ειδικών μαθημάτων, όπως η βιολογία, η φυσική, η χημεία, η γεωγραφία. Κάθε τι εδώ μέσα είναι μοναδικό, όχι μόνο λόγω ιστορίας αλλά λόγω συνύπαρξης του με την αξία του Ελληνικού πνεύματος που

Η Βιβλιοθήκη του Σχολείου

ζωντανεύει σε κάθε τι, ακόμα και σε ένα μικρό βότσαλο, σε ένα πηνίο, σε ένα γεωγραφικό χάρτη.

Στόχος μας είναι να φτάσουμε στον τρούλο, που λένε ότι έχει από τις πιο όμορφες θέες στην Πόλη, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί οι εκπλήξεις είναι πολλές, τόσες όσες και τα σκαλοπάτια που ανεβαίνουμε για ακόμα μια φορά για να φτάσουμε στον επόμενο όροφο. Ο τρίτος κατά σειρά όροφος είναι μαγικός, καθώς εκτός από τις αίθουσες διδασκαλίας έχει και την κεντρική αίθουσα της Σχολής. Κάθε τι

Η αίθουσα Βιολογίας

μέσα σε αυτήν είναι απλό και υπέροχο. Εδώ γίνονται οι κεντρικές εκδηλώσεις, μιλάνε οι επίσημοι επισκέπτες, γίνονται οι συνάξεις και οι γιορτές και είμαστε ευλογημένοι γιατί μια τέτοια γιορτή - Χριστουγεννιάτικη, έχει σήμερα. Είναι αδύνατο να μην συγκινηθείς βλέποντας τα παιδικά πρόσωπα να λένε τα ποιήματα τους, να κάνουν τα χορευτικά τους, να μιλάνε για την Γέννηση του Θεανθρώπου μέσα σε ένα κλίμα μυσταγωγίας. Όλα είναι στολισμένα, ενώ στους τοίχους διαγράφονται τα ονόματα των διευθυντών, των ευεργετών και τις ιστορίας της ίδιας να αντικατοπτρίζεται μέσα από τα Θεία πρόσωπα των Τριών Ιεραρχών που δεσπόζουν στην τοιχογραφία που βρίσκεται στην κορυφή του πατώματος. Όλη η Ελλάδα μέσα σε μια αίθουσα για δύο ώρες που κρατά η γιορτή, όπου μόλις τελειώνει, τα παιδικά πρόσωπα όλο χαρά επιστρέφουν στις τάξεις τους, οι καθηγητές γυρνάνε στο λειτούργημα τους και εμείς μένουμε μόνοι μας...

Η Κεντρική Αίθουσα της Μεγάλης του Γένους Σχολής

Ώρα να ανέβουμε ακόμα πιο ψηλά, ώρα να ανέβουμε και άλλα σκαλοπάτια, ξύλινα αυτή την φορά που σε κάθε βήμα μας τρίζουν ελαφρά. Είμαστε στα ψηλά πατώματα αλλά όπως ένα παιδί ανεβαίνει στην σοφίτα για πρώτη φορά νιώθοντας την καρδιά του να κτυπάει δυνατά για το τι θα βρει εκεί, έτσι και εμείς σε κάθε πόρτα που ανοίγουμε, ταυτόχρονα μπαίνουμε σε έναν μοναδικό κόσμο. Εδώ υπάρχει ο κόσμος της χημείας, ο κόσμος της φυσικής που διδάσκεται σε αμφιθεατρική αίθουσα, ο κόσμος της βιολογίας, ο κόσμος των μαθηματικών, κάθε αίθουσα και ένας πλανήτης κάθε πλανήτης και ακόμα πιο πολύ συγκίνηση. Εδώ ακόμα υπάρχει ο μηχανισμός του κεντρικού ρολογιού που χρόνια ολάκερα δείχνει τα λεπτά και τις ώρες, αλλά όσο και να τρέχει ο χρόνος εδώ λες πως έχει παγώσει στις εποχές που οι μαθητές ήταν εκατοντάδες, ακούς ακόμα τα χαμόγελα τους, τον σεβασμό προς τους καθηγητές και προς τους συμμαθητές τους.

Στην αίθουσα της Φυσικής

Παλιός Άτλας 

Από την μέση περίπου του ορόφου οι σκάλες συνεχίζουν πίσω από μία κλειδωμένη πόρτα να ανεβαίνουν, ευλογία αυτή η δουλειά που μας δόθηκε και έχουμε την άδεια να πάμε μέχρι πάνω. Η πόρτα ανοίγει και φτάνουμε στην πρώτα αίθουσα του τρούλου. Κυκλική και άδεια μας δείχνει το δρόμο για ακόμα πιο ψηλά, για την δεύτερη αίθουσα και τελευταία. Εδώ γινόταν το μάθημα της αστρονομίας και ακόμα υπάρχει το ιδιαίτερο μικρό τηλεσκόπιο που έναστρες νύχτες κοιτούσε με παιδικά μάτια το διάστημα. Νόστος αλλά και ευχή έρχεται στο νου μας, σύντομα να γεμίσει πάλι μαθητές το Σχολείο αυτό...

Πλέον μερικά μεταλλικά σκαλοπάτια, μία μικρή πόρτα και βγαίνουμε έξω, ένας μικρός διάδρομος κυλάει περιμετρικά από τον τρούλο. Αλλά όσο μικρός και να είναι τόσο μεγάλο είναι το μεγαλείο που αντικρίζει η ματιά. Καταρχήν ο Κεράτιος δεσπόζει με τα νερά του να κόβουν στην μέση τη γη, απέναντι όλος ο Γαλατάς με τον πύργο του. Από κάτω όλο το Φανάρι αλλά και όλο το Σχολειό με το σχήμα του να αποκαλύπτεται πλήρως, ο αετός βρίσκεται παντού γύρω μας και νιώθεις να πετά.

Κατεβαίνοντας τις σκάλες, έχει έρθει η ώρα του φαγητού... εδώ είπαμε και στην αρχή όλοι είναι σαν ένας, έτσι και αυτή την ώρα οι παιδικές φωνές έχουν γεμίσει την αίθουσα που βρίσκεται στο πρώτο επίπεδο, έτσι και εμείς καθίσαμε να φάμε έχοντας για πάντα πια στην σκέψη μας όλες τις παιδικές και εφηβικές φιγούρες που έχουν όλη την αγνότητα του Ελληνισμού και του Ελληνικού πνεύματος μέσα τους. Τελικά στα δύσκολα είμαστε όλοι ένα...

Σούρουπο πια και αποχαιρετάμε την σχολή, με μια βαθιά υπόκλιση για το μάθημα ζωής που μας έδωσε σήμερα. Θα τα ξαναπούμε πάλι στο μέλλον λέμε καθώς την ατενίζουμε βλέποντας την να απομακρύνεται σε κάθε μας βήμα..

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω...

Ανεβαίνοντας στον Τρούλο

Ο Τρούλος της Μεγάλης του Γένους Σχολής

     

Το μικρό τηλεσκόπιο στον τρούλο της Σχολής

Αναμένοντας τους μαθητές

Η θέα από τον τρούλο της Μεγάλης του Γένους Σχολής με τον Κεράτιο να δεσπόζει

Η σιλουέτα της σχολής καθώς πλησιάζει το σούρουπο

Seeker Bow Team Δεν είναι δυνατόν μέσα σε ένα άρθρο να αναδειχθεί όλη η ιστορία του σχολειού αυτού.
Εννοείτε ότι θέλουμε την δική σας συνδρομή στην ανάδειξη αυτών των ιδιαίτερων τόπων για αυτό και αποδεχόμαστε την χρήση των φωτογραφιών και του κειμένου για blogging, αναφέροντας ρητώς την πηγή από όπου προήλθαν. Για οποιαδήποτε άλλη χρήση επικοινωνήστε μαζί μας στο seekerbow@gmail.com
Θέλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε το διδακτικό προσωπικό του σχολείου, την εφορία του σχολείου, τους μαθητές και όσους μας άνοιξαν το δρόμο για αυτό το μοναδικό αφιέρωμα που στόχος του ήταν η έκδοση του συλλεκτικού ημερολογίου για τα 560 χρόνια της πόλης. Θα θέλαμε τέλος να σας πούμε πως το κείμενο είναι καθαρά βιωματικό, ενώ για την ιστορία της σχολής πήραμε στοιχεία από την εισαγωγή που έκανε η καθηγήτρια Βικτωρία Νάτση και την ευχαριστούμε, τέλος να ευχαριστήσουμε την Κατερίνα Σαββίδου για την παραγωγή της έκδοσης αυτής.   


Τέλος για να φτάσει κανείς στην σχολή είναι πολύ εύκολο. Ιδιαίτερα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο απέχει 10 λεπτά με τα πόδια. Σας παρουσιάζουμε και έναν χάρτη για να σας δείξουμε ακριβώς το σημείο όπου βρίσκεται. 

Με πράσινο χρώμα το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με Κόκκινο η Μεγάλη του Γένους Σχολή
(πηγή: Google Maps)