Παρνασσός... Ταξίδι στην γενέτειρα των Ελλήνων

Η Seeker Bow, ταξίδεψε στον υπέροχο Παρνασσό μέσα από τους δρόμους της ιστορίας, και της μυθολογίας, αλλά ταυτόχρονα ακολουθώντας και τα σύγχρονα βήματα των χιλιάδων επισκεπτών του, που ανεβαίνουν στις πλαγιές του για να διδαχθούν αλλά και να διασκεδάσουν.
Δεν σας κρύβουμε ότι μέσα από αυτό το ταξίδι γίναμε λάτρεις τον κορυφών του, της ομορφιάς του, των χωριών του, αλλά και των μύθων και τις ιστορίας του...

Η θέα μαγευτική από τον μυθικό Παρνασσό

 Το βουνό γενέτειρα των Ελλήνων.

Ο Δευκαλίων με την Πύρρα αναγεννώντας τους ανθρώπους

Κάποτε, στα χρόνια που οι μύθοι έμπλεκαν με ιστορία δημιουργώντας την Ελληνική μυθολογία, μαθαίνουμε ότι ανάμεσα στις ψηλές κορυφές και τις κοιλάδες του, υπήρχε μία πόλη, όπου...
αρχηγός της ήταν ο ήρωας Παρνασσός γιος του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα και της νύμφης Κλεοδώρας όπου και έδωσε το όνομα του στο βουνό. Και αν νομίζατε ότι η ιστορία (μύθος) εδώ τελειώνει όμορφα και απλά δεν είναι έτσι τα πράγματα... διαβάστε λοιπόν τι έγινε: με το πέρασμα του χρόνου οι άνθρωποι που κατοικούσαν πάνω στην γη κατάντησαν διεφθαρμένοι και χωρίς πνευματικά χαρίσματα πια, έτσι ο Δίας

Σούρουπο στον Παρνασσό

αποφάσισε να καταστρέψει το ανθρώπινο είδος, δημιουργώντας έναν χωρίς προηγούμενο κατακλυσμό, έχοντας πριν προειδοποιήσει τον Δευκαλίωνα τον μόνο ενάρετο που είχε απομείνει στον κόσμο, στο να φτιάξει γερό σκαρί και να μπει μέσα για να σωθεί με την οικογένεια του... Μέρες και νύχτες έβρεχε ασταμάτητα και τα νερά ολοένα και ανέβαιναν, ενώ οι κάτοικοι της πόλης που είχε κτίσει ο Παρνασσός, βλέποντας τα νερά να ανεβαίνουν δεν ήξεραν τι να κάνουν, ακούγοντας τις

Στις κορυφές του βουνού

κραυγές των λύκων από τις κορυφές του βουνού, τρέξανε και εκείνοι ψηλά για να σωθούν (ακόμα και σήμερα μία από τις κορυφές του όρους έχει μείνει με το όνομα Λυκώρεια - Όρος των Λύκων), δυστυχώς όμως ακόμα και στις κορυφές ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος, μιας που η οργή του Δία ήταν τρομερή. Σύντομα όλος ο γνωστός κόσμος μαζί και οι κορυφές του Παρνασσού, ήταν κάτω από την στάθμη των νερών, όπου είχαν δημιουργήσει ένα ατέλειωτο υγρό τάφο. Μετά από 9

Με θέα την οροσειρά της Πίνδου

μερόνυχτα συνεχούς καταιγίδας η οργή του Δία κόπασε και η βροχή σταμάτησε και τα νερά άρχισαν να οπισθοχωρούν σιγά-σιγά. Η βάρκα που μέσα της ήταν ο Δευκαλίωνας βρέθηκε σε μία από τις πλαγιές του Παρνασσού, έτσι ο Δευκαλίων βγήκε έξω από αυτήν και έκανε αμέσως θυσία στον Δία για την εύνοια που του έδειξε χαρίζοντας του την ζωή. Ο θεός για ευχαριστημένος από την θυσία αυτή, έστειλε τον φτερωτό Ερμή με μήνυμα να πραγματοποιήσει την μεγαλύτερη του

Στο χιονοδρομικό του Παρνασσού

επιθυμία. Ο Δευκαλίων ζήτησε την ανάσταση του ανθρωπίνου γένους αλλά η επιθυμία του δεν εισακούστηκε, για αυτό λοιπόν παρακάλεσε την Θέμιδα ιέρεια του ιερού μαντείου να του δοθεί μία λύση σε αυτή του την επιθυμία και έτσι του δόθηκε η διαταγή να σκεπάσουν το πρόσωπο τους και να πετάξουν πέτρες στην γη, η κάθε πέτρα που ακουμπούσε στο έδαφος μετά από την ρίψη της από τον Δευκαλίωνα ήταν και μία γέννηση άντρα και κάθε πέτρα που έρριπτε η γυναίκα του Δευκαλίωνα, η Πύρρα ήταν γέννηση γυναίκας... Η πρώτη πέτρα που ακούμπησε την γη, δημιούργησε των Έλληνα γενάρχη του λαού μας. Και τέλος για να γνωρίζουμε όλοι μας η λέξη λαός είναι παραφθορά της λέξης λαάς που σήμαινε πέτρα στις απαρχές της ιστορίας.

Το χιόνι σε λίγες μέρες θα είναι περισσότερο

Μια βόλτα στον Παρνασσό

Ο Παρνασσός, δεσπόζει στο κέντρο της Στερεάς Ελλάδας και οι κορυφές του Λιάκουρα με ύψος 2457 μέτρα και Τσάρκος με ύψος 2416 μέτρα, να είναι ανάμεσα στις ψηλότερες της χώρας. Ο ορεινός του όγκος βρίσκεται στις νότιες παρυφές της οροσειράς της Πίνδου και καθώς πλησιάζεις σε αυτόν το μεγαλείο του φαντάζει υπέροχο στην ματιά του ταξιδευτή. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε για να τον πλησιάσουμε ήταν μέσω της Εθνικής οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης όπου και στον κόμβο του Κάστρου ακολουθήσαμε την επαρχιακή οδό στα ίχνη της χαμένης πια λίμνης Κωπαΐδας, φτάνοντας έτσι στα ριζά του βουνού...


Όσιος Λουκάς

Η μονή του Οσίου Λουκά - Γενική άποψη

Στην μονή του Οσίου Λουκά 

Η πρώτη στάση μας στον ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στον Παρνασσό, είναι το μοναστήρι του Οσίου Λουκά που βρίσκεται κτισμένο στις υπώρειες του Ελικώνα. Κτισμένο στα μέσα του 11ου αιώνα πριν την παρακμή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας, ενώ πολλοί του δίνουν τον τίτλο του πιο σημαντικού Βυζαντινού μνημείου της Ελλάδας και όσοι το λένε έχουν μεγάλη δόση αλήθειας στα λεγόμενα τους. Το μοναστήρι είναι επιβλητικό, με υπέροχη αρχιτεκτονική, με δυο εκκλησιές μέσα του κτισμένες, τα μοναδικά ψηφιδωτά του. Όλο το συγκρότημα είναι επιβλητικό και ιδιαίτερο, ενώ ιστορικά έχει συνδεθεί με τον Ελληνισμό και την διάδοση του Ελληνικού πνεύματος και του Ελληνικού πολιτισμού.

διαβάστε περισσότερα για το μοναστήρι καθώς και για τον όσιο Λουκά: εδώ και εδώ






Αράχοβα 

Η Αράχοβα σε μαγεύει από την στιγμή
που την πρωτοαντικρύζεις. 

Αράχοβα με θέα

Η Αράχοβα είναι κτισμένη στις πλαγιές του Παρνασσού και σε υψόμετρο 968 μέτρων και η αμφιθεατρική δομή της, τα μικρά στενάκια της, τα γραφικά κτισμένα με πέτρα σπίτια της, το εντυπωσιακό ρολόι της, αλλά και η εύκολη προσέγγιση στις ψηλές κορυφές του βουνού όπου λειτουργούν τα χιονοδρομικά κέντρα του βουνού, την έκαναν να είναι σήμερα η πιο ανεπτυγμένη τουριστικά χειμερινή περιοχή της Ελλάδας. Η διαμονή σε πολλά σαλέ και ξενοδοχεία, το άπλετο λευκό τοπίο τους χειμερινούς μήνες και η διασκέδαση όλη την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της Αράχοβας, αλλά και η δική μας βάση μιας που εδώ θα είναι ο τόπος διαμονής μας για σήμερα το βράδυ. Αφού αφήσαμε τα αυτοκίνητα στο ξενοδοχείο και τακτοποιηθήκαμε, βγήκαμε μία βόλτα και εμείς στον κεντρικό δρόμο που τα Σαββατοκύριακα έχει τόση κίνηση όση και σε μία μεγαλούπολη και χωθήκαμε μέσα στα σοκάκια της πόλης. Η βόλτα μέσα στα πέτρινα καλντερίμια, με τα γραφικά σπίτια, τα μικρά εστιατόρια, τα μπαρ, τα

Η εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου

καφέ και τα γεμάτα λουλούδια σε πολύχρωμες γλάστρες και τα μεγάλα έλατα είναι πραγματικά αξέχαστη εμπειρία. Το βράδυ μετά από το ποτό μας σε ένα από τα κεντρικά μπαρ της πόλης ολοκληρώνει την εικόνα αυτής της ζωντανής πόλης και η ξεκούραση κρίνεται απαραίτητη γιατί την ημέρα που ξημερώνει έχουμε πολλά να δούμε ακόμα...

διαβάστε περισσότερα για την Αράχοβα: εδώ

Ο Ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς

Οι Δελφοί  

Το αρχαίο θέατρο των Δελφών

Το στάδιο των Δελφών

Ο ναός της Αθηνάς Προναίας

Το επόμενο πρωινό είναι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο, θα επισκεφθούμε τους Δελφούς, όπου σύντομα θα έχουμε και αναλυτικό οδοιπορικό για ένα ιδιαίτερο και ιστορικό σημείο, που είναι και σημείο αναφοράς για όλο τον Ελληνισμό.Οι Δελφοί είναι ο ομφαλός της γης, είναι το σημείο που ένωνε όλες τις πόλεις κράτη της αρχαίας Ελληνικής οικουμένης, είναι το επιστέγασμα της ζωής και της σχέσης των αρχαίων προγόνων μας με τους θεούς και τους ανθρώπους. Είναι ένας χώρος μυστηριακός, ιδιαίτερος, μοναδικός, δημιουργημένος από χιλιάδες χρόνια μύθων και ιστορίας... αυτός είναι ο πρώτος μας προορισμός για σήμερα. Ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών χωρίζεται σε δύο μέρη από τον επαρχιακό δρόμο, από την κάτω μεριά δεσπόζει ο Θόλος της Αθηνάς Προναίας, το διάσημο κυκλικό κτίσμα που την δομή του ελάχιστα ακόμα κτίσματα έχουν ακόμα και από την πάνω μεριά είναι και ο κυρίως χώρος των Δελφών, ο οποίος αναπτύσσεται βαθμιδωτά ακολουθώντας το τραχύ ανάγλυφο του εδάφους, ανεβαίνοντας και εμείς λοιπόν προς τα πάνω όλη η αρχαία ιστορία ξεδιπλώνεται σε κάθε μας βήμα... Στην αρχή συναντάμε τα ιερά και τις σπονδές που έκαναν οι πόλεις - κράτη προς το ιερό 
μαντείο και προς τον Απόλλωνα τον προστάτη του, όπου ο ναός του αντέχει με κάποιους κίονες να δεσπόζουν ακόμα όρθιοι... σταματάμε στον ομφαλό της γης και του κόσμου όπου ο συμβολισμός και η θέση όπου βρίσκεται είναι πάντα στο επίκεντρο επιστημονικών και όχι μόνο μελετών. Να λίγο πιο ψηλά ξεπροβάλλει το αρχαίο θέατρο, μεγαλόπρεπο και με ιδιαίτερα ακουστικά χαρίσματα, ενώ ακόμα πιο μακριά, βρίσκεται το στάδιο όπου γινόντουσαν αγώνες σχεδόν ισάξιοι της Ολυμπίας.

Άποψη της Κρυσταλίας
πηγής δίπλα από τον
Αρχαιολογικό Χώρο των Δελφών

Οι Δελφοί είναι ένας τόπος μυθικός όπου οι ενδείξεις και οι ιστορικές αποδείξεις, χάνονται στο βάθος των αιώνων εκεί που η μυθολογία ήταν ιστορία. Έτσι λοιπόν γνωρίζουμε ότι εκείνα τα χρόνια υπήρχε ιερό αφιερωμένο στην αρχέγονη θεότητα της Γαίας και φύλακας του ιερού ήταν ο τεράστιος δράκος με το όνομα Πύθων, ο θεός Απόλλων όμως κατάφερε και τον σκότωσε και έτσι έγινε αυτός ο κύριος του χώρου μέχρι και το τέλος της λειτουργίας του μαντείου που έγινε τον 4ο αιώνα μ.Χ. από τον αυτοκράτωρ Θεοδόσιο τον Μέγα. Σήμερα είναι ένας από τους πιο γνωστούς παγκωσμίος αρχαιολογικούς χώρους και περιλαμβάνεται στην λίστα με των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η περιήγηση μας στον χώρο ολοκληρώνεται με την επίσκεψη μας στο αρχαιολογικό μουσείο, όπου η συλλογή του περιλαμβάνει υπέροχα και ιδιαίτερα εκθέματα με πρώτο μεταξύ ίσων το υπέροχο άγαλμα του Ηνιόχου... Η σύντομη πρώτη αναδρομή μας στους Δελφούς τελειώνει με ένα γεύμα στα ομώνυμο χωριό δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο.

διαβάστε περισσότερα για τον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών: εδώ



Ψηλά στο Βουνό

Μέσα στα δάση του Παρνασσού

Στον Εθνικό Δρυμό του Παρνασσού

Μετά την επίσκεψη μας στους Δελφούς, ήρθε η ώρα να πάρουμε τα βουνά και να ανέβουμε προς τις κορυφές του Παρνασσού, γυρνώντας προς την Αράχοβα και στρίβοντας με το που φτάνουμε στην είσοδο της πόλης. Μέσα από έναν βατό δρόμο που ανηφορίζει τις πλαγιές φτάνουμε σε μία μεγάλη κοιλάδα που χωρίζει το βουνό στα δύο, προς τα δυτικά υπάρχει ένα τεράστιο δάσος και προς τα ανατολικά το βουνό υψώνεται και φτάνει μέχρι τα 2457 μέτρα. Στην μέση της κοιλάδας είναι κτισμένα τα Καλύβια Αράχοβας που χάρη στην τουριστική αξιοποίηση του τόπου, τα Καλύβια έχουν πια πολλά ξενοδοχεία, σαλέ, μαγαζιά με είδη χειμερινών σπορ καθώς και πολλά καφέ και εστιατόρια. Δεν το γνωρίζουμε αλλά σύντομα το μαθαίνουμε ότι είμαστε στην καρδιά ενός από τους πιο παλιούς Εθνικούς Δρυμούς της χώρας μας και η αλήθεια είναι ότι το τοπίο, είναι πραγματικά εξωτικό, με το σκούρο πράσινο της Ελάτης

Το τέλος της κοιλάδας όπου βρίσκεται και ο
οικισμός Καλύβια Αράχοβας

να κυριαρχεί και τις χιονισμένες πλαγιές να είναι εντυπωσιακές στην ματιά μας. Αφήνουμε τα Καλύβια πίσω μας και μετά από λίγα χιλιόμετρα ο δρόμος χωρίζει και δεξιά ανηφορίζει προς τα χιονοδρομικά κέντρα του βουνού, τα οποία είναι πολύ καλά εξοπλισμένα και διαθέτουν πίστες για κάθε γούστο αλλά και για κάθε βαθμό δυσκολίας και εμπειρίας. Από εδώ περνάνε, το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 και το πιο γνωστό Ελληνικό μονοπάτι Ε22. Ανάμεσα από Έλατα, και γυμνές χιονισμένες  

Οι κορυφές του Παρνασσού στις αρχές του
Φθινοπώρου 

κορυφές εκατοντάδες κόσμου χαίρεται τα χειμερινά σπορ σε αυτό το μέρος, ενώ αν είσαι τυχερός και έχει καλή ατμόσφαιρα, τα βουνά της Πελοποννήσου και η οροσειρά της Πίνδου είναι μια αγκαλιά με τα χέρια σου.
Αφήνοντας μετά από ώρες τα ορεινά μονοπάτια και τα χιονισμένα τοπία επιστρέφουμε στην βάση μας κουρασμένοι αλλά γεμάτοι από ιστορία, ομορφιά και στιγμές γεμάτες. Αύριο θα κάνουμε και την τελευταία μας εξόρμηση πριν γυρίσουμε

Ξυλεία ένα ακόμα "δώρο" του βουνού σε εμάς

στην Αθήνα...

Διαβάστε και δείτε περισσότερα για τις κορυφές του βουνού αλλά και για τα χιονοδρομικά κέντρα του: εδώ, και εδώ

Επίσης όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Εθνικό Δρυμό του Παρνασσού πατήστε εδώ 












Πιο άγνωστα μέρη του βουνού...      

Στον γραφικό Επτάλοφο.

Ο Παρνασσός έχει τόσα πολλά να δεις, τόσα να επισκεφτείς, που δεν γίνεται να τα γυρίσουμε όλα, αλλά έχουμε αποφασίσει σήμερα να πάμε από την πίσω μεριά του βουνού, είμαστε στην Αράχοβα άρα θα κινήσουμε βόρεια διασχίζοντας την κοιλάδα αλλά συνεχίζοντας ευθεία εκεί που εχθές στρίψαμε δεξιά για τα χιονοδρομικά κέντρα. Έτσι λοιπόν ανηφορίζουμε πάλι τον δρόμο και αποχαιρετάμε την υπέροχη θέα προς την Ιτέα και τον Κορινθιακό κόλπο. Περνάμε πάλι από τα Καλύβια Αράχοβας τα οποία ξεχάσαμε να σας πούμε ότι είναι κτισμένα σε υψόμετρο 1000 μέτρων και συνεχίζουμε την πορεία μας μέσα από το πυκνό ελατοδάσος με τον δρόμο να είναι βατός αλλά με πολλές στροφές περνάμε τα σχεδόν ενωμένα γραφικά χωριουδάκια του Επτάλοφου και των Αλαταριών που σημαίνουν και την αρχή της καθόδου μας από το μυθικό βουνό, σταματάμε για λίγο στην κεντρική πλατεία με τα τρεχούμενα νερά και τα μεγάλα πλατάνια και συνεχίζουμε βόρεια.. Το επόμενο χωριό που συναντάμε είναι η Λιλαία που είναι χτισμένη στην άκρη του Παρνασσού και δίπλα της στον ονομαζόμενο αρχαιολογικό χώρο της Αγίας Ελεούσης, είναι κτισμένη η αρχαία Λιλαία αλλά βρίσκονται και οι πηγές του Βοιωτικού Κηφισού. 

Η Αρχαία Λιλαία

Ακόμα μία άποψη της Αρχαίας Λιλαίας

Πάμε και εμείς μία βόλτα για να θαυμάσουμε τα αρχαία τείχη της ισχυρής Φωκικής πόλης, που ακόμα και σήμερα στέκονται επιβλητικά, η ιστορία της πόλης είναι χιλιάδων ετών ενώ αναφέρεται και στα Ομηρικά έπη. Πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο, στο σημείο που τελειώνει η κοιλάδα και αρχίζει να υψώνεται ο Παρνασσός βρίσκονται και οι κύριες πηγές του Βοιωτικού Κηφισού, με τα βράχια να βγάζουν νερά χιλιάδες λίτρα το δευτερόλεπτο και τα πλατάνια να έχουν περικυκλώσει το χώρο, μία ειδυλλιακή εικόνα που αξίζει την επίσκεψη μας.Ο ποταμός αρχίζει την πορεία του από αυτό το σημείο αλλά δεν καταλήγει στην θάλασσα, τα νερά του αφού διασχίσουν πορεία 60 χλμ φτάνουν μέχρι την λίμνη Υλίκη όπου και χάνονται σε αυτήν... 
Αφού θαυμάσαμε το μεγαλείο της φύσης για λίγη ώρα ακόμα ξεκινάμε για την τελευταία στάση του ταξιδιού μας στον Παρνασσό φτάνοντας στην Γραβιά και το πασίγνωστο από την Ελληνική επανάσταση του 1821 Χάνι της Γραβιάς. Συγκεκριμένα στις 8 Μαΐου 1821 πραγματοποιήθηκε η Μάχη της Γραβιάς με αρχηγό από Ελληνικής πλευράς τον

Πηγές Βοιωτικού Κηφισού

Οδυσσέα Ανδρούτσο και από Οθωμανικής των Ομέρ Βρυώνη. Ο Ανδρούτσος με 120 μόνο άνδρες κατάφερε και νίκησε τον στρατό του Ομέρ Βρυώνη σαν σύγχρονος Λεωνίδας. 
Πιο πολλές πληροφορίες για την μάχη της Γραβιάς: εδώ 
Σήμερα στο Χάνι της Γραβιάς λειτουργεί μουσείο, ενώ ο τόπος είναι έτσι ακριβώς όπως και εκείνη την περίοδο, μέσα στις εγκαταστάσεις του μαθαίνουμε για τον

Πηγές Βοιωτικού Κηφισού

τρόπο ζωής αλλά και για τις ημέρες εκείνες που πραγματοποιήθηκε ο άθλος του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Έτσι μετά και από την Γραβιά ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής μας, περνώντας μέσα από την κοιλάδα της Γραβιάς με κατεύθυνση ανατολική, όπου μετά από 45 λεπτά φτάσαμε στην ιστορική Λιβαδειά όπου σταματήσαμε για φαγητό στην μοναδική τοποθεσία των Κρύων Νερών...

Το Χάνι της Γραβιάς

Το ταξίδι στον Παρνασσό είναι πραγματικά μοναδικό, μέσα σε λίγες ώρες, διασκεδάζεις, ταξιδεύεις από τις απαρχές της ιστορίας μέχρι και το 1821, θαυμάζεις την φύση και ζεις εμπειρίες που σου μένουν μια ζωή... και αλήθεια πόσα ακόμα μυστικά και όχι μόνο έχει αυτό το υπέροχο βουνό που μας καλεί να ξαναπάμε... Ναι θα ξαναπάμε σίγουρα...  






Seeker Bow Team Το Φωτογραφικό Υλικό και το Κείμενο μπορείτε να το μοιραστείτε για χρήση στο Internet αναφέροντας απλά την πηγή. Για οποιαδήποτε άλλη χρήση επικοινωνήστε μαζί μας...