Τα Κάλαντα, όταν ήσουν παιδί...Χρόνια πολλά σε όλους

Βιωματικές εμπειρίες από τα παιδικά χρόνια...

Σήμερα θα γράψουμε ένα διαφορετικό κείμενο, για τότε που ήμασταν παιδιά, τότε που ο κόσμος ήταν διαφορετικός, μεγαλύτερος, συναρπαστικότερος και πιο ιδιαίτερος.

Μόλις τέλειωσε η γιορτή του σχολείου, τα φώτα από νέον κυριαρχούν στους δρόμους και οι πλαστικοί άγιοι Βασίληδες βρίσκονται παντού, οι βιτρίνες στολισμένες, με πράσινες γιρλάντες και μικρά κόκκινα φωτάκια πολλές φορές με αναγκάζουν να σταματήσω και να παρατηρώ, τον κόσμο που μπαινοβγαίνει, τα χαμόγελα και τις χαρτονένιες τσάντες που κρατάει το κάθε χέρι...

Έχω δύο ολόκληρες βδομάδες διακοπές, αλλά σήμερα μόλις μπαίνω σπίτι το μόνο που ψάχνω είναι ένα απλό μεταλλικό τρίγωνο και ένα ραβδί, αυτά και μόνο φτάνουν για να είμαι
ευτυχισμένος σήμερα! Αύριο είναι η μέρα μου, θα βγω και θα τραγουδήσω δυνατά τα κάλαντα...

Τα κάλαντα δεν είναι απλή υπόθεση στην πόλη!  Θέλουν σχέδιο και στρατηγική που πραγματοποιείται την ώρα που έρχεται το βράδυ και ξαπλώνω στο κρεβάτι, έχοντας πιει πριν μία μεγάλη κούπα γάλα με κακάο! Ποια διαδρομή να ακολουθήσω? Ποιους να αποφύγω γιατί δεν δίνουν και τίποτα το ιδιαίτερο? Σε ποιους να πάω πρωί - πρωί γιατί αν αργήσω δεν θα με αφήσουν να τα πω? Θα βγάλω πιο πολλά από πέρυσι? Θα πάρω το δώρο που έχω στο μυαλό μου? Όλα αυτά στροβιλίζουν στην σκέψη μου, μέχρι που με παίρνει ύπνος βαθύς με όνειρα τραγούδια, άστρα, και μουσικές...

Το πρωί φτάνει και σηκώνομαι πριν καν με ξυπνήσει η μητέρα μου, όλη την χρονιά το πάπλωμα βαρύ πέφτει αλλά σήμερα πούπουλο! από τις 7 στο πόδι! ένα γάλα στα γρήγορα, μονορούφι, μία φέτα ψωμί με βούτυρο, ένα φιλί και αυτό με το ζόρι γιατί βιάζομαι και ξεκινάω για την βόλτα που τόσο καιρό περίμενα, ντυμένος στην τρίχα λες και πάω εκκλησία...

Το σχέδιο έχει βγει, ξεκινάω από τον κεντρικότερο δρόμο με τα πολλά μαγαζιά και πριν μπω στο πρώτο, ένα άγχος με πιάνει, όπως όταν λέω το ποίημά μου στην γιορτή του σχολείου... ανοίγω διστακτικά την πόρτα και σηκώνω το βλέμμα: "Να τα πούμε?" λέω με ύφος μικρού κουταβιού που παρακαλάει για παιχνίδι, και όταν ακούω το "Ναι", αμέσως ξεκινάω το τραγούδι, χτυπώντας όσο πιο δυνατά μπορώ το μικρό μεταλλικό μου τρίγωνο, όλοι με παρακολουθούν λες και είμαι τενόρος ή μεγάλος τραγουδοποιός σταματώντας ότι και να κάνουν... Όταν τα λες πρώτος σε ένα μαγαζί τότε συνήθως λες και όλους τους στίχους για το καλό, έτσι και τώρα τα είπα όλα! Στο τέλος μου δίνει ένα πενηντάρικο (δραχμές) και νομίζω ότι πήρα εκατομμύρια...

Στην συνέχεια το άγχος φεύγει και μπαίνω σε κάθε πόρτα, μερικοί με το που ξεκινάω με σταματάνε, είτε γιατί έχουν πολύ δουλειά, είτε γιατί τα έχουν πει άλλοι πιο πριν και ξέρετε έχουν και άλλα πράγματα να κάνουν. Από άλλους μαζεύω ψιλά, μερικοί μου δίνουν και χάρτινα κατοστάρικα και σε όλους χαρίζω το καλύτερο χαμόγελο και την ευχή "και του χρόνου"...

Σε μερικούς ακόμα και τώρα δεν έχω καταλάβει το γιατί, δεν θέλουν να ακούσουν το τραγούδι μου... με το που λέω "να τα πούμε?" και ακούω όχι, ένας κόμπος φτάνει στο λαιμό μου, κατεβάζω το κεφάλι σκυθρωπά και μέσα από τα δόντια μου λέω ένα ξεψυχισμένο "καλές γιορτές" κλείνοντας βιαστικά την πόρτα πίσω μου... Σαν παιδί δεν μπορώ να κατανοήσω το "όχι" και αυτόματα μέσα μου αυτό το μαγαζί έχει μπει σε μία άγραφη μαύρη λίστα που του χρόνου θα έρθει στην επιφάνεια.

Η ώρα περνάει και πια έχει μεσημεριάσει, οι τσέπες μου βαριές και γεμάτες κέρματα, ενώ τα χάρτινα τα έχω στο παντελόνι μου, ώρα για τα χοντρά τώρα!!! Ξέρετε Θείοι, Θείες, Γονείς, που είναι και σίγουροι και θα αφήσουν και το κάτι παραπάνω!!! Εκεί τα δίνω όλα, και περιμένω να ακούσω μόνο "καλύτερα τα είπες από πέρυσι! Μπράβο αγόρι μου..."

Δεν θα σας πω πόσα έβγαλα αλλά το δώρο μου το πήρα, αυτό που θέλω εγώ για μένα, αλλά πήρα και σε όλους τους άλλους βάζοντας μικρά κουτάκια, κάτω από το δέντρο που περιμένουν να ανοιχθούν την πρωτοχρονιά!!!

Είναι όμορφο να είσαι παιδί, ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος, η φαντασία τεράστια και τα κάλαντα ακόμα ένα πανέμορφο παιδικό παραμύθι που είναι όμως αληθινό!!! Κοιμάμαι ευτυχισμένος περιμένοντας τον ήχο της καμπάνας για την πρωινή λειτουργία των Χριστουγέννων, την μόνη φορά σε όλα τα χρόνια που ζω που είχα την εικόνα των μικρών λευκών νιφάδων να μου ακουμπάν το πρόσωπο δίνοντας σχήμα στην ευχή μου...

Χρόνια πολλά και σας ευχόμαστε όλοι μας, την χρονιά που έρχεται να έχουμε την φαντασία, την οργάνωση, τις ιδέες, την αγάπη όπως τότε που ήμασταν παιδιά... 

Οι στίχοι από τα Κάλαντα

Καλήν εσπέραν άρχοντες

κι αν είναι ορισμός σας

Χριστού την θεία γέννηση

να πω στ΄ αρχοντικό σας

Χριστός γεννάται σήμερον

εν Βηθλεέμ τη πόλη

οι ουρανοί αγάλλονται

χαίρει η φύσις όλη

Εν τω σπηλαίω τίκτεται

εν φάτνη των αλόγων

ο βασιλεύς των ουρανών

και ποιητής των όλων  

Τι μας δίνανε...

Seeker Bow Team... Χρόνια πολλά σε όλους σας (μοιραστείτε το ελεύθερα)